Terwijl ik zelf krimp

Fantastisch te voelen hoe mijn gedicht groeit

terwijl ik zelf krimp.

Het groeit, het neemt mijn plaats in.

Het verdringt mij.

Het gooit mij uit het nest.

Het gedicht is af.

“Ochtendvogels”door Tomas Tranströmer
Vertaald door Bernlef

De nieuwslezer sprak zijn naam zojuist nog wat stuntelig uit. Ik begrijp het want ik had ook nog nooit gehoord van de Zweed Tomas Transtromer nobelprijswinnaar literatuur met een naam die klinkt alsof je er een gedicht over kunt schrijven dat zal transtromen naar de overkant.Het was wel flink zoeken naar die gedichten want er is dan opvallend weinig te vinden op internet maar ik heb er vertrouwen in dat dit nog zal veranderen.
Een blik op de foto van Tomas en ik ben blij dat hij de prijs gewonnen heeft want hij ziet er uit alsof hij al lang meegaat.
Gedichten kunnen gelukkig langer mee dan een mensenleven, ze kunnen gaan groeien, terwijl je zelf krimpt.
Zeker die van Transtromer.