Camino 6

Ontmoetingen

Tussen de mooie landschappen door, waren er de bijzondere ontmoetingen.

De liefste, oudste zuster in het klooster in St. Chely. Aan tafel hielp ik haar omdat ze worstelde met vlees dat de kok op een prikkertje hadden gedaan. Haar handen beefden, ze kreeg het er niet af. Ik hoop dat het haar nog steeds goed gaat en dat de kok niet meer van die onhandige prikkertjes maakt.

In Ostaba, Baskenland was er de Grote Baskische kok. Toen ik een opmerking maakte over zijn mooie Baskische pet, zei hij met zware stem: Het gaat niet om de pet, het gaat om het Hart en dat is Baskisch! Zijn hart was, net als hijzelf, groot. Hij gaf ons de keuze tussen 3 toetjes. Mij klonk het allemaal lekker en ik zei hem niet te kunnen kiezen. Hij gaf ze mij allemaal.

Dan was er de boer die vriendelijk groette. Hij was de pelgrims nog niet zat. Ik complimenteerde hem met zijn mooie koeien. ‘Die zijn Nederlands’. ‘O ja, net als ik’. Voordat we het wisten, stonden we een half uur uitgebreid te praten. Ik moest eigenlijk verder wandelen. Hij moest eigenlijk weer aan het werk. Toch namen we allebei de tijd. Waarom liep ik naar Santiago (in het Frans St. Jacques)? Zou dat ook iets voor hem zijn? Hij bleek Jacques te heten en allebei vonden we dat hij zeker een keer naar St. Jacques moest gaan lopen. De route liep immers al langs zijn boerderij.