Les Poppeys – Non, non rien n’a changé

Zelf heb ik dit liedje vaak meegezongen. Vroeger wist ik niet eens dat het een tekst was die ergens over ging! Ik vond de klanken mooi. Enigszins verdrietig moet ik vaststellen dat we de tekst nog steeds kunnen zingen. Om ervoor te zorgen dat we niet vergeten dat we nog veel moeten en kunnen veranderen in deze wereld. Destijds ging het over Vietnam.

Weblijvenvechten 

Santiago de Compostela 
De laatste keer dat ik dit liedje zomaar buiten zong, was ik vlakbij Santiago de Compostela. Te voet. Iemand die bij me in de buurt liep vroeg zich bij aankomst af: ben ik veranderd? Na zoveel weken elke dag een stuk gelopen te hebben? Is er iets veranderd? (we spraken Frans) En opeens zette ik dit liedje in. Tot mijn grote verbazing keken twee Franse mannen om en begonnen spontaan mee te zingen. En daar liepen we dan, bepakt en bezakt, bijna in Santiago: tout a continué… We hielden even in, keken elkaar nog een keer aan en schreeuwden toen de vroege morgen in: jehejehe

‘Et pourtant bien des gens ont chanté avec nous.’ (en toch hebben veel mensen met ons mee gezongen) Hieronder eerst de Franse en daarna de vertaling van de Franse tekst.

Of als je het liever uitgelegd ziet en hoort een filmpje uit 2010 waarin Bruno Polis (dat jongetje met die krullen) en de tekstschrijver François Bernheim vertellen. Bruno Polis zat in het jongenskoor van Asnières  (onder leiding  van dirigent Jean Amoureux ). Die twee Fransen op de chemin de St. Jacques waren niet de enige Fransen die het liedje nog zo kunnen meezingen.

 Les Poppeys – Non, non rien a change (1971)

C’est l’histoire d’une trêve
Que j’avais demandée
C’est l’histoire d’un soleil
Que j’avais espéré
C’est l’histoire d’un amour
Que je croyais vivant
C’est l’histoire d’un beau jour
Que moi, petit enfant
Je voulais très heureux
Pour toute la planète
Je voulais, j’espérais
Que la paix règne en maître
En ce soir de Noël
Mais tout a continué
Mais tout a continué
Mais tout a continué

Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Héhé! Héhé!

Et pourtant bien des gens
Ont chanté avec nous
Et pourtant bien des gens
Se sont mis à genoux
Pour prier, oui pour prier
Pour prier, oui pour prier
Mais j’ai vu tous les jours
A la télévision
Même le soir de Noël
Des fusils, des canons
J’ai pleuré, oui j’ai pleuré
J’ai pleuré
Qui pourra m’expliquer que…

Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Héhé! Héhé!

Moi je pense à l’enfant
Entouré des soldats
Moi je pense à l’enfant
Qui demande pourquoi
Tout le temps, oui tout le temps
Tout le temps, oui tout le temps
Moi je pense à tout ça
Mais je ne devrais pas
Toutes ces choses-là
Ne me regardent pas
Et pourtant, oui et pourtant
Et pourtant, je chante, je chante…

Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Héhé! Héhé!

C’est l’histoire d’une trêve
Que j’avais demandée
C’est l’histoire d’un soleil
Que j’avais espéré
C’est l’histoire d’un amour
Que je croyais vivant
C’est l’histoire d’un beau jour
Que moi, petit enfant
Je voulais très heureux
Pour toute la planète
Je voulais, j’espérais
Que la paix règne en maître
En ce soir de Noël
Mais tout a continué
Mais tout a continué
Mais tout a continué

Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Héhé! Héhé!

Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Non, non, rien n’a changé
Tout, tout a continué
Héhé! Héhé!
Héhé! Héhé!

Vertaling door Martijn Kooistra

Het is het verhaal van een wapenstilstand
Waarom ik had gevraagd
Het verhaal van een zon
Waarop ik had gehoopt
Het verhaal van een liefde
Die ik vol leven dacht

Het verhaal van een mooie dag
Waarvan ik als klein kindHoopte
dat die heel gelukkig zou worden
Voor de hele wereld
Ik wilde, ik hoopte
Dat de vrede heer en meester was

Op deze kerstavond
Maar alles is hetzelfde gebleven
Maar alles is hetzelfde gebleven
Maar alles is hetzelfde gebleven
Nee, nee, niets is veranderd
Alles is hetzelfde gebleven

En toch hebben veel mensen

Met ons gezongen

En toch zijn veel mensen
Op de knieen gegaan
Om te bidden, ja om te bidden (2x)

Maar ik zag elke dag
Op de televisie
Zelfs op Kerstavond
Slechts geweren en kanonnen
Ik huilde, ik huildeIk huilde, ik huilde
Wie zal me kunnen uitleggen dat
Nee, nee, niets is veranderd
Alles is hetzelfde gebleven

Ik, ik denk aan het kind
Omgeven door soldaten
Ik, ik denk aan het kind
Dat vraagt: waarom?Constant, ja constant
Ik, ik denk over al die dingen na,
Maar ik zou dat niet moeten doen
Al deze zaken
Gaan me niet aan
En toch, ja en toch
En toch zing ik, zing ik
Nee, nee, niets is veranderd
Alles is hetzelfde gebleven

Dit bericht publiceerde ik eerder op een ander weblog. Ik heb er nog wat feiten aan toegevoegd, met dank aan het filmpje op youtube: interview Top 2000.

Gepubliceerd door juffiegelukkigonderweg

Nog steeds denk ik "ooit schrijf ik een boek". Tot die tijd vind je me op mijn weblog als ik tenminste niet onderweg - op reis - ben. Het liefst schrijf ik over alledaagse dingen en over taal.